Τετάρτη 27 Φεβρουαρίου 2013

  1.                                                      ΠΡΑΓΜΑΤΚΗ  ΙΣΤΟΡΙΑ


Μετά από κάποιους ύμνους , ο ποιμένας πριν ξεκινήσει το κήρυγμά του,σύστησε στο ποίμνιό του έναν φιλοξενούμενο που είχε έρθει στην εκκλησία του εκείνη την Κυριακή.Τον παρουσίασε σαν έναν από τους καλύτερους παιδικούς του φίλους και του ζήτησε να πει δυό λόγια ..ό,τι του έβαζε ο Κύριος στην καρδιά του.
Έτσι , ο ηλικιωμένος πλησίασε τον άμβωνα και άρχισε μια ιστοριούλα.
- "Ενας πατέρας, ο γιος του και ο φίλος του γιου του , κάνανε ιστιοπλοϊα στην ακτή του ειρηνικού, όταν ένα ξαφνικό μπουρίνι, με κόντρα ανέμους τους εμπόδιζε από το να γυρίσουν στην ακτή γρήγορα. Τα κύματα ήταν τόσο μεγάλα, που ο πατέρας αν και πολύ καλός καπετάνιος, δυσκολευόταν πολύ να κρατήσει το πλοιάριο όρθιο, μέχρι που ένα κύμα το αναποδογύρισε και όλοι τους βρεθήκανε στην θάλασσα "
Ο ηλικιωμένος κοιτώντας το ακροατήριο πρόσεξε δυό νέους που για πρώτη φορά - απ την στιγμή της λατρείας- άρχισαν να δείχνουν ενδιαφέρον σ αυτά που άκουγαν .
Και ο ηλικιωμένος συνεχίζει την ιστορία του
-" αρπάζοντας , που λέτε , ένα σωτήριο σχοινί ο πατέρας καλέστηκε να πάρει την πιο κρίσιμη απόφαση της ζωής του . Σε ποιο από τα δυο παιδιά να πετάξει το άλλο τέλος στου σχοινιού για να σωθεί !!!!
Είχε μόνο ελάχιστα δευτερόλεπτα χρόνο να σκεφτεί....
Ο πατέρας ήξερε ότι ο γιος του ήταν χριστιανός πιστός αναγεννημένος , αλλά ήξερε επίσης ότι ο φίλος του δεν ήταν!!!
Ο χρόνος δεν του επέτρεπε άλλες σκέψεις και φωνάζοντας ένα " ΓΙΕ ΜΟΥ Σ ΑΓΑΠΩ", πέταξε το σχοινί στον φίλο του γιου του.
Έτσι τράβηξε τον φίλο του γιου του πάνω στο αναποδογυρισμένο πλοιάριο ενώ ο γιος του χάθηκε μέσα στα άγρια κύματα!!!
Ποτέ δεν βρήκαν το πτώμα του."
- εν τω μεταξύ οι δυό νέοι της εκκλησίας είχαν προσηλωθεί στην διήγηση του ηλικιωμένου...
-" Ο πατέρας, " συνέχισε , "ήξερε ότι θα συναντήσει τον γιο σύντομα στην αιωνιότητα μαζί με τον Ιησού και δεν άντεξε στην ιδέα ότι ο φίλος του γιου του θα χανόταν για πάντα
στην κόλαση και δεν δίστασε γιαυτό τον λόγο να θυσιάσει το ίδιο του το παιδί!!
Πόσο μεγάλη είναι η αγάπη του Θεού μας που και Αυτός θυσίασε τον μονογενή γιο Του
για να σωθούμε εμείς !! Σας προτρέπω λοιπόν να πιάσετε και σεις το σχοινί της σωτηρίας σας που σας πετάει σήμερα με αυτήν την λατρεία..."
-Με αυτά τα λόγια τέλειωσε την μικρή του ιστορία και γύρισε πίσω στην θέση του..
Ο ποιμένας συνέχισε το κήρυγμά του,και όπως πάντα, ρώτησε στο τέλος αν θέλει κάποιος να δεχτεί το Χριστό σαν προσωπικό του Σωτήρα, αλλά κανένας δεν ανταποκρίθηκε...έτσι τελείωσε η λειτουργία.
Σε λίγο , οι δυό νέοι πλησίασαν τον ηλικιωμένο.
-" Ωραία ιστορία Κύριε, αλλά δεν μας φάνηκε και πολύ αληθινή!!! Ποιός πατέρας θα θυσίαζε τον γιο του με την ελπίδα και μόνο οτι ο άπιστος φίλος του γιου του, κάποτε ίσως να γίνει χριστιανός και να σωθεί??
-" Ναι , έχετε δίκαιο ", είπε ο ηλικιωμένος κοιτάζοντας προς την παλιά του Βίβλο, " είναι πολύ δύσκολο....και μπορεί να το καταλάβει μόνο ένας που δέχτηκε μια πιο τραγική θυσία από τον Θεό που σταύρωσε τον γιο Του για σένα και για μένα που δεν τον αγαπούσαμε καν!! Όμως σας βεβαιώνω πως είναι πέρα για πέρα αληθινή η ιστορία μου....βλέπετε ο ναυτικός πατέρας ήμουν εγώ, και ο φίλος του γιου μου , ο ποιμένας σας !!!!!!!!!!! "
Ο Θεός να σας ευλογεί

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου