Πέμπτη 21 Φεβρουαρίου 2013


   Ο ΑΓΙΟΣ ΝΕΚΤΑΡΙΟΣ ΑΙΓΙΝΗΣ ΜΑΣ ΑΠΟΤΡΕΠΕΙ...

15Του π. Πασχάλη Γρίβα
ΤΟ ΔΗΛΗΤΗΡΙΟ ΤΟΥ ΜΗ ΚΑΤ’ ΕΠΙΓΝΩΣΙΝ ΖΗΛΟΥ
Πρόσφατα, μέ αφορμή τίς διαμαρτυρίες χριστιανών γιά τήν απαράδεκτη θεατρική παράσταση «Corpus Christi», στήν οποία υβρίζεται χυδαία τό πρόσωπο τού Χριστού μας καί τών Αγίων Αποστόλων, δημιουργήθηκε ένας προβληματισμός γιά τό άν πρέπει, καί το πώς πρέπει, νά αντιδρούν οι χριστιανοί όταν προσβάλλεται η πίστη τους.

Μεταξύ άλλων γεννάται καί τό ερώτημα: Ο ζήλος πού επιδεικνύουν ορισμένοι διαμαρτυρόμενοι αρμόζει σέ χριστιανούς; Ο ζήλος τους είναι αξιέπαινος, καί άρα άξιος μιμήσεως; Ή είναι κατακριτέος καί άρα άξιος περιφρονήσεως;

Εμείς δέν θά κρίνουμε συγκεκριμένα πρόσωπα ούτε θά περιοριστούμε σέ συγκεκριμένα γεγονότα, αλλά θά επιδιώξουμε νά συμβάλλουμε στόν γενικότερο προβληματισμό περί τού ιερού ζήλου, παραθέτοντας αποσπάσματα από τό βιβλίο τού Αγίου Νεκταρίου Αιγίνης «ΤΟ ΓΝΩΘΙ ΣΑΥΤΟΝ»(Θά παραθέσουμε αυτούσια τά νοήματα τού Αγίου, μέ μιά μικρή τροποποίηση μόνο στήν γλώσσα).

Ο Άγιος Νεκτάριος, λοιπόν, στά κεφάλαια «Περί ζήλου αγαθού» καί «Περί τού κατ’ επίγνωσιν ζηλωτού»(Εκδόσ. Νεκτάριος Παναγόπουλος, σελ. 235, 236) αναφέρει μεταξύ άλλων ότι ο ζήλος είναι αγαθός όταν κατευθύνεται πρός τήν εργασία τού αγαθού, καί είναι πονηρός όταν κινήται πρός τά φαύλα. Ο ζήλος ο αγαθός επιζητεί τήν επικράτηση τής Βασιλείας τού Θεού επί τής γής, επιζητεί τήν τελειότητα τής αρετής, μιμείται τό καλό, επιποθεί τό αγαθό καί είναι απαλλαγμένος από τόν φθόνο.

    Ο κατ’ επίγνωσιν ζηλωτής είναι αφοσιωμένος στόν Θεό και φυλάσσει τόν νόμο Του. Εργάζεται μέ θέρμη γιά τήν δόξα τού ονόματος τού Θεού, βαδίζει μέ προθυμία τήν οδό τής αρετής, διακαίεται από τόν πόθο γιά τήν διάδοση τού Θείου Λόγου, γιά τήν στερέωση τής πίστεως, γιά τήν ευόδωση τού έργου τής Εκκλησίας. Ο κατ’ επίγνωσιν ζηλωτής πάντοτε εργάζεται, πάντοτε κινείται, πάντοτε δρά. Κοπιάζει, αλλά δεν εξαντλείται, δέν απογοητεύεται, δεν δυσθυμεί. Είναι πάντοτε ακμαίος, ζωηρός, εύθυμος καί θαρραλέος. Ο κατ’ επίγνωσιν ζηλωτής, ορμώμενος από τήν αγάπη του γιά τον Θεό καί τόν πλησίον, εργάζεται μέ αυταπάρνηση, καί δέν κάνει τίποτε πού θά μπορούσε νά προκαλέσει θλίψη στόν αδελφό του. Χαρακτηριστικά γνωρίσματα τού κατ’ επίγνωσιν ζηλωτού είναι η θερμή αγάπη πρός τον Θεό καί τόν πλησίον, η πραότης, η ανεξικακία καί η ευγένεια στους τρόπους.

    Άς δούμε, τώρα, τόν χαρακτήρα τού μή κατ’ επίγνωσιν ζηλωτού, όπως μάς τόν περιγράφει ο Άγιος Νεκτάριος στό σχετικό κεφάλαιο:
«Χαρακτήρ τού μή κατ’ επίγνωσιν ζηλωτού».

Ο μή κατ’ επίγνωσιν ζηλωτής βρίσκεται σέ πλάνη καί μέ τίς σκέψεις καί μέ τίς ενέργειές του, κι ενώ εργάζεται δήθεν γιά τήν δόξα τού Θεού παραβαίνει τόν νόμο τής πρός τόν πλησίον αγάπης. Αυτά πού πράττει είναι αντίθετα μέ αυτά πού ορίζει ο νόμος τού Θεού. Ο μή κατ’ επίγνωσιν ζηλωτής γιά νά φέρει τό αγαθό, όπως αυτός τό καταλαβαίνει, διαπράττει τό κακό. Η προσευχή του πρός τόν Θεό είναι νά ρίξει πύρ εξ’ ουρανού, καί νά κατακαύσει όλους, όσοι δεν δέχονται τίς δικές του πεποιθήσεις καί αρχές.

Χαρακτηριστικά γνωρίσματα τού μή κατ’ επίγνωσιν ζηλωτού είναι τό μίσος πρός τούς ετεροθρήσκους καί ετεροδόξους, ο φθόνος και ο επίμονος θυμός,η εμπαθής αντίσταση πρός τό αληθινό πνεύμα τού Θείου Νόμου, η παράλογη επιμονή στήν υπεράσπιση τών δικών του φρονημάτων, ο παράφορος ζήλος ώστε όλοι οι άλλοι νά υποταχθούν, η φιλοδοξία, η φιλονικία, η έριδα καί τό φιλοτάραχον. Τελικά, ο μή κατ’ επίγνωσιν ζηλωτής είναι άνθρωπος ολέθριος.

        Όλα αυτά πού μάς διδάσκει ο Άγιος Νεκτάριος είναι βέβαιον ότι αφορούν όλους μας, κληρικούς καί λαϊκούς. Όλοι κινδυνεύουμε να πλανηθούμε, όχι μόνο διαμαρτυρόμενοι γιά κάποιο θέμα, αλλά ακόμη καί όταν επιτελούμε τό πιό ιερό έργο. Ακόμη καί τότε, υπάρχει ο κίνδυνος το δηλητήριο τού μή κατ’ επίγνωσιν ζήλου νά μάς οδηγήσει στήν παράβαση τού νόμου τού Θεού. Οφείλουμε, λοιπόν, όλοι νά εξετάσουμε τούς εαυτούς μας, τίς σκέψεις μας καί τίς πράξεις μας, καί μέ γνώμονα όλα όσα ο Άγιός μας μάς παραθέτει, νά βγάλουμε τά κατά Θεόν συμπεράσματα, πού στή συνέχεια θά μάς βοηθήσουν νά διορθώσουμε τά κακώς κείμενα.

Διότι, αδελφοί μου, αλλοίμονο άν οι πιστοί χριστιανοί δέν διαφέρουμε στη ζωή μας καί στό ήθος μας από τούς άλλους ανθρώπους, είτε απίστους, είτε αλλοθρήσκους. Κατά τόν λόγο τού Χριστού μας, όσοι πιστεύουμε σ’ Αυτόν, είμαστε, ή πρέπει να είμαστε, «το άλας τής γής».   «Εάν δέ το άλας μωρανθή, εν τίνι αλισθήσεται; Εις ουδέν ισχύει έτι ει μή βληθήναι έξω καί καταπατείσθαι υπό τών ανθρώπων» (Ματθ.4,13).
Μή γένοιτο!  

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου